Ο Πέτρος Ζάπρος, δικηγόρος στη Θεσσαλονίκη, μιλά για το έργο του ως μέλους της Πανελλήνιας Ένωσης Δικηγόρων για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Εξηγεί τα είδη των αξιώσεων από το γερμανικό κράτος. Αναλύει το ιστορικό της νομικής προσπάθειας κι αναφέρεται στη συμβολή της στη «συμπλήρωση του κενού της Ιστορίας». Τονίζει τη σημασία της Συνθήκης του Λονδίνου αλλά και του ισχύοντος –χάρη των ισχυρών σήμερα– «θεσμού της ετεροδικίας» στην αξίωση των αποζημιώσεων. Μεταφέρει τη στάση του γερμανικού κράτους αλλά και των ελληνικών κυβερνήσεων στο ζήτημα, αντιπαραβάλλοντας το παράδειγμα των ιταλικών δικαστηρίων. Αναφέρεται, επίσης, στην περίπτωση του Αργύρη Σφουντούρη, ο οποίος απευθύνθηκε στα γερμανικά δικαστήρια. Παρουσιάζοντας στατιστικά από τη Συνδιάσκεψη των Παρισίων, υπογραμμίζει την έκταση των εγκλημάτων που συνέβησαν στην Ελλάδα. Όντας, τέλος, μάλλον απαισιόδοξος για το εγγύς μέλλον των επανορθώσεων, μεταδίδει το μήνυμα της διατήρησης της μνήμης εσαεί και καταλήγει με την ιστορία δύο θυμάτων των Ναζί, που, μοιραία, η ανάγκη για δικαίωση τα ξαναένωσε.